Dum Tek Tek

"Εδώ είναι Σιίτες" ήταν η αυτόματη απάντηση όταν ρωτήθηκα μήπως τα φώτα με τους σημαιοφόρους στα Flame Towers έχουν να κάνουν με τα Χριστούγεννα. Η έκπληξη όμως με περίμενε στην κεντρική πλατεία με τα συντριβάνια, με ένα κανονικό εορταστικό χωριό - που στήθηκε σε χρόνο μηδέν, όπως έμαθα - με τα περίπτερά του και το δέντρο του και τα όλα του, μέχρι και Santa έτοιμο να βγάλει φωτογραφίες στο ντεκόρ που απεικόνιζε ένα ζεστό σαλόνι.

Αντιστάθηκα εύκολα στη ζεστή σοκολάτα του Λβιβ· το στομάχι γέμισε με πίτσα που έφαγα στον χιονόκαιρο, ακούγοντας το Ντουμ Τεκ Τεκ της Χαντισέ και χαζεύοντας τον κόσμο να κάνει αυτό ακριβώς που θα έκανε σε μια οποιαδήποτε πόλη της "Δύσης". Ένας αφελής θα έλεγε ότι τα Χριστούγεννα διαπότισαν την ανατολίτικη χώρα, μάταια όμως θα έψαχνε για σταυρούς και φάτνες. Ούτε καν αλκοόλ δεν σερβίρονταν. Η αψίδα έγραφε απλά το όνομα της επόμενης χρονιάς, το Γίλμπασι άλλωστε ξέρω πως το γιορτάζουν στην Τουρκία ως κοσμική γιορτή της ημερολογιακής Πρωτοχρονιάς. Στους φίλους εδώ στο Μπακού ευχήθηκα ό,τι και στους περισσότερους που δεν θα με ενδιέφερε το τι πιστεύουν πως μπορεί να τους σώσει: να περάσουν καλά με τις οικογένειές τους. Happy Holidays, ισχύει για όσους δεν θέλουν να καταστρέψουν τον κόσμο.

Βλέπω, με άλλα λόγια, κάτι λίγο πιο ουσιαστικό από την προφανή εμπορικότητα και παγκοσμιοποίηση στα Season's Greetings. Ίσως η επιθυμία του κόσμου να ζήσει ειρηνικά και "όπως στη Δύση" - με τον ανοιχτό δρόμο ελπίδας - να είναι κάτι πολύ καλό από μόνο του, και όχι απλά το μη χείρον απέναντι στους (πάσης φύσεως) φονταμενταλισμούς.