Σε φέρνει το πλοίο από τα καταπράσινα νησιά με την ενετική παράδοση. Κατεβαίνεις και περπατάς το μώλο. Διασχίζεις τη σιδηροδρομική γραμμή και τον παραλιακό δρόμο, μονόδρομο με τα αυτοκίνητα να έρχονται από τα αριστερά σου.
Μπαίνεις στον πεζόδρομο και, αφού διασχίσεις τον δεύτερο μονόδρομο (της αντίθετης κίνησης) μπαίνεις στην καρδιά του κέντρου, στο σταυροδρόμι του κάθετου με τον οριζόντιο πεζόδρομο. Το μέρος σφύζει από ζωή μέρα και νύχτα. Παραπάνω είναι ένα ξενοδοχείο με μάλλον αδιάφορη αρχιτεκτονική και λίγο αργότερα αρχίζουν τα σκαλάκια, που σε βγάζουν στην άνω πόλη με τα ρωμαϊκά μνημεία και τις παλιές εκκλησίες.
Ακόμα πιο ψηλά, εκεί που τελειώνει η πόλη, είναι ο περιφερειακός αυτοκινητόδρομος, διλώριδος ανά κατεύθυνση με τούνελ και γέφυρες πάνω από χαράδρες. Η πόλη των διακοσίων χιλιάδων - που απέχει περίπου 2 ώρες με το αυτοκίνητο από την πρωτεύουσα - είναι γνωστή για το καρναβάλι της και για τον, αριστερότερο από το μέσο όρο της χώρας, πολιτικό προσανατολισμό του πληθυσμού της. Η κάποτε ακμάζουσα ιταλική παροικία λιγόστεψε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Το λιμάνι πάει να πάρει τα πάνω του για να ανταγωνιστεί τα μεγαλύτερα της περιοχής αλλά η επέκτασή του είναι ακόμα ανολοκλήρωτη. Λίγα χιλιόμετρα παρακάτω μια εντυπωσιακή γέφυρα οδηγεί σε μια καλαίσθητα διατηρημένη παραθαλάσσια πόλη της μεσαιωνικής εποχής.
Φαντάζομαι βρήκατε την απάντηση. Τις δύο απαντήσεις, για την ακρίβεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου