Η εργολαγνεία στην οποία εθίστηκε η ελληνική επαρχία τις τελευταίες δεκαετίες του εύκολου ευρωπαϊκού και δανεικού χρήματος αποτυπώνεται σε μια ανάρτηση από το 2010.
Αυτή αφορά τη Χαλκιδική και τα καταραμένα της φανάρια στην Καλλιθέα και τη Νικήτη.
Στο άρθρο της εφημερίδας Αγγελιοφόρος της Κυριακής, ο τότε αντινομάρχης κ. Αριστοτελίδης πρότεινε, ως γνήσιος δημόσιος παράγοντας, την κατασκευή δύο εναλλακτικών οδικών αξόνων, που θα έλυναν το πρόβλημα μποτιλιαρίσματος των καλοκαιρινών σαββατοκύριακων.
Το "φτιάξε ένα δρόμο" ήταν η εύκολη καραμέλα, ακόμη και στις περιπτώσεις όπου υπήρχε τεράστιο περιθώριο για διαχειριστικές λύσεις με ελάχιστο κόστος.
Όπως στο σηματοδότη της Νικήτης, όπου -όπως διαπίστωσα- τα τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα οφείλονται αποκλειστικά σε κακό προγραμματισμό και κακή διαχείριση. Και λύνονται χωρίς να κατασκευαστεί ποτέ ο περιφερειακός δρόμος των ονείρων.
Από τα 80 δευτερόλεπτα της περιόδου του, στα 53 το κύριο ρεύμα κυκλοφορίας έχει κόκκινο. Αυτό, με απλή αριθμητική, σημαίνει ότι όσοι κατευθύνονται από/προς το δεύτερο πόδι (δηλαδή σχεδόν όλοι οι κινούμενοι εκεί) έχουν στη διάθεσή τους μόνο το 1/3 της κυκλοφοριακής ικανότητας ενός δρόμου ελεύθερης ροής.
Όσο μεγάλη κι αν είναι η κίνηση του πάνω και του κάτω μαχαλά της Νικήτης, δεν δικαιολογεί να σπαταλώνται για χάρη της τα 2/3 της χωρητικότητας του κόμβου. Μια περίοδος των 90 ή 120 δευτερολέπτων, με ένα συμμάζεμα (εξορθολογισμό φάσεων) των στροφών και των κάθετων κινήσεων, μπορεί να ανακουφίσει άμεσα, με μηδενικό κόστος (πλην εξόδων προώθησης, you know), δίνοντας περισσότερο χρόνο πρασίνου στις ευθείες.
Ακόμη κι αν γίνει το κάτι παραπάνω για να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο η κυκλοφοριακή ικανότητα, όπως (α) να μπουν βρόχοι επενέργειας - για να ανάβει πράσινο στις δευτερεύουσες κινήσεις μόνο όταν υπάρχουν αυτοκίνητα - και (β) να γίνει διαχείριση στάθμευσης σε μήκος τεσσάρων μόλις οικοδομικών τετραγώνων επί της κεντρικής οδού (για να ελευθερωθεί χώρος για την κίνηση των διερχομένων), το κόστος είναι ασήμαντο σε σχέση με αυτό του περιφερειακού δρόμου. Τον έλεγχο της στάθμευσης θα μπορούσε μάλιστα να τον αναλάβει εθελοντικά ως προσφορά καλών υπηρεσιών ο τοπικός μελισσοκομικός συνεταιρισμός - από κάθε άποψη, στοιχίζει λιγότερο από το να συντάσσεις φοβικά ψηφίσματα. Εκτός αν το όλο μποτιλιάρισμα προκαλείται σκόπιμα για να θαυμάσει ο ακινητοποιημένος ταξιδιώτης το (σχετικό με το θέμα) εικονιζόμενο λαμπρό δείγμα λαϊκής τέχνης που κοσμεί τον παρόδιο χώρο στην είσοδο του οικισμού.
Αυτή αφορά τη Χαλκιδική και τα καταραμένα της φανάρια στην Καλλιθέα και τη Νικήτη.
Στο άρθρο της εφημερίδας Αγγελιοφόρος της Κυριακής, ο τότε αντινομάρχης κ. Αριστοτελίδης πρότεινε, ως γνήσιος δημόσιος παράγοντας, την κατασκευή δύο εναλλακτικών οδικών αξόνων, που θα έλυναν το πρόβλημα μποτιλιαρίσματος των καλοκαιρινών σαββατοκύριακων.
Το "φτιάξε ένα δρόμο" ήταν η εύκολη καραμέλα, ακόμη και στις περιπτώσεις όπου υπήρχε τεράστιο περιθώριο για διαχειριστικές λύσεις με ελάχιστο κόστος.
Όπως στο σηματοδότη της Νικήτης, όπου -όπως διαπίστωσα- τα τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα οφείλονται αποκλειστικά σε κακό προγραμματισμό και κακή διαχείριση. Και λύνονται χωρίς να κατασκευαστεί ποτέ ο περιφερειακός δρόμος των ονείρων.
Από τα 80 δευτερόλεπτα της περιόδου του, στα 53 το κύριο ρεύμα κυκλοφορίας έχει κόκκινο. Αυτό, με απλή αριθμητική, σημαίνει ότι όσοι κατευθύνονται από/προς το δεύτερο πόδι (δηλαδή σχεδόν όλοι οι κινούμενοι εκεί) έχουν στη διάθεσή τους μόνο το 1/3 της κυκλοφοριακής ικανότητας ενός δρόμου ελεύθερης ροής.
Όσο μεγάλη κι αν είναι η κίνηση του πάνω και του κάτω μαχαλά της Νικήτης, δεν δικαιολογεί να σπαταλώνται για χάρη της τα 2/3 της χωρητικότητας του κόμβου. Μια περίοδος των 90 ή 120 δευτερολέπτων, με ένα συμμάζεμα (εξορθολογισμό φάσεων) των στροφών και των κάθετων κινήσεων, μπορεί να ανακουφίσει άμεσα, με μηδενικό κόστος (πλην εξόδων προώθησης, you know), δίνοντας περισσότερο χρόνο πρασίνου στις ευθείες.
Ακόμη κι αν γίνει το κάτι παραπάνω για να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο η κυκλοφοριακή ικανότητα, όπως (α) να μπουν βρόχοι επενέργειας - για να ανάβει πράσινο στις δευτερεύουσες κινήσεις μόνο όταν υπάρχουν αυτοκίνητα - και (β) να γίνει διαχείριση στάθμευσης σε μήκος τεσσάρων μόλις οικοδομικών τετραγώνων επί της κεντρικής οδού (για να ελευθερωθεί χώρος για την κίνηση των διερχομένων), το κόστος είναι ασήμαντο σε σχέση με αυτό του περιφερειακού δρόμου. Τον έλεγχο της στάθμευσης θα μπορούσε μάλιστα να τον αναλάβει εθελοντικά ως προσφορά καλών υπηρεσιών ο τοπικός μελισσοκομικός συνεταιρισμός - από κάθε άποψη, στοιχίζει λιγότερο από το να συντάσσεις φοβικά ψηφίσματα. Εκτός αν το όλο μποτιλιάρισμα προκαλείται σκόπιμα για να θαυμάσει ο ακινητοποιημένος ταξιδιώτης το (σχετικό με το θέμα) εικονιζόμενο λαμπρό δείγμα λαϊκής τέχνης που κοσμεί τον παρόδιο χώρο στην είσοδο του οικισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου