13 Ιουλ 2015

Δεν θέλω "coup"

Στις 21 Απριλίου 1967 ο πατέρας μου δεν μπόρεσε να πάει στη δουλειά του γιατί κάποιοι ένστολοι που είχαν αποκλείσει το κέντρο της Αθήνας έστελναν πίσω τους πεζούς που έφταναν έως την περίμετρο. Τα ραδιόφωνα έπαιζαν καλαματιανά και εμβατήρια και οι τηλεπικοινωνίες είχαν διακοπεί. Με πολλά εμπόδια οι γονείς μου κατάφεραν να συνεννοηθούν για να κάνουν, εννιά μέρες αργότερα (Κυριακή του Πάσχα), τους αρραβώνες τους.

This was a coup. Η καθημερινή ζωή των πολλών μετά τη σύντομη αυτή ασυνέχεια πήρε το δρόμο της. Κάποιοι όμως, συμπεριλαμβανομένης όλης της πολιτικής ηγεσίας, δεν είχαν απλώς πρόσκαιρα μικροπροβλήματα: έκαναν καιρό να δουν τα σπίτια τους, μερικοί βασανίστηκαν κιόλας ή σκοτώθηκαν. Ο πατέρας ενός φίλου μου πέρασε πολλούς μήνες στις φυλακές της Τρίπολης. Την ιστορία της ελληνικής χούντας μπορεί (πρέπει) να τη διαβάσει ο καθένας, με όση λεπτομέρεια θέλει. Δεν μπορεί να την αγνοεί.

Η χούντα δεν τελείωσε το '73, λένε σήμερα διάφοροι (συνήθως αγέννητοι τότε, άρα με ελαφρυντικά), για το λάθος λόγο βέβαια. Όντως δεν τελείωσε τότε, καθώς στις 25 Νοεμβρίου 1973 έγινε ένα δεύτερο πραξικόπημα, που ανέτρεψε τους πρώτους δικτάτορες λίγο πριν πλασάρουν πειστικά τον "εκδημοκρατισμό" τους. This was a coup too. Το πρόλαβα αλλά πήγαινα νηπιαγωγείο και δεν πολυθυμάμαι το 8μηνο του Ιωαννίδη - με εξαίρεση το τραγικό τέλος, με το κυπριακό, και το νέο σκηνικό της μεταπολίτευσης με τον Καραμανλή.

Η μεσογειακή "παράδοση" των δικτατοριών ήταν το τελευταίο απομεινάρι τριτοκοσμικού πολιτικού τοπίου σε κάποιες ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες. Συμπεριλαμβανομένης της λιγάκι ευρωπαϊκής Τουρκίας, όπου το 1980 μετά από 2 χρόνια πολιτικής αστάθειας και βίας ο στρατηγός Εβρέν κατέλαβε την εξουσία. This was a coup. Στην πρώτη μου επίσκεψη στην Τουρκία το 1983, λίγο πριν τη σταδιακή χαλάρωση του καθεστώτος με τις πρώτες δημοτικές εκλογές, περιπολούσαν ακόμη στρατιώτες ανάμεσα σε πολίτες και τουρίστες.

Την πιο δυνατή τηλεοπτική εικόνα πάντως την είχαμε δει την παραμονή του σεισμού των Αλκυονίδων (Φεβρουάριος 1981). Ο στρατηγός Τεχέρο εισέβαλε στο ισπανικό κοινοβούλιο με "λεβέντες" και πιστολίδι και κράτησε ομήρους τους βουλευτές για 24 ώρες. This was a coup. Αποτυχημένο όμως, καθώς μετά το διάγγελμα του βασιλιά Χουάν Κάρλος οι πραξικοπηματίες παραδόθηκαν.

Σε αυτή τη γειτονιά του κόσμου - και αλλού βέβαια, αλλά ειδικά εδώ που έχουμε πονέσει - όταν λέμε πραξικόπημα (coup) εννοούμε ένα πολύ συγκεκριμένο πράγμα. Και τίποτα άλλο.


Δεν υπάρχουν σχόλια: