Προς τους επικεφαλής των τριών μικρομεσαίων σχηματισμών του "κέντρου":
Καταφέρατε να αφήσετε να κάνουν παιχνίδι μια δεξιά του 25% (που θα θεωρεί επιτυχία το να φτάσει ο Σαμαράς στο ποσοστό του Καραμανλή το 2009, το 33%, ιστορικό χαμηλό τότε) και μια αριστερά ομοίως του 25% (εκ των οποίων οι περισσότεροι καινούργιοι ψηφοφόροι της λόγω Τσίπρα και κρίσης).
Αν ήσασταν ενωμένοι θα τους πλησιάζατε. Θα ήσασταν υπολογίσιμος παράγοντας. Αν κατεβάζατε συνεκτικό πρόγραμμα με δυνατά στελέχη - πράγμα θεωρητικά εφικτό - θα υπήρχαν σοβαρές πιθανότητες να σας ψηφίσει ο πολίτης που,
(α) δεν πείθεται από τη σοβαρότητα της συριζαϊκής παιδικής χαράς (ή που φρίττει στο ενδεχόμενο λαϊκού μετώπου με ΚΚΕ-Ανταρσύα), και ταυτόχρονα,
(β) δεν βλέπει καμία δυνατότητα άσκησης αποτελεσματικής πολιτικής από τη Νέα Δημοκρατία (που αν χάσει θα ζήσει πάλι τις γνωστές ιστορίες διεκδίκησης ηγεσίας μεταξύ λαϊκοδεξιών, καραμανλικών και φιλελεύθερων, βαρεθήκαμε πια).
Μπορούσατε να είστε ενωμένοι. Οι διαφορές μεταξύ σας είναι μικρότερες από αυτές που υπάρχουν στο εσωτερικό του Σύριζα ή της ΝΔ.
Τώρα παλεύετε να περάσει ο καθένας σας το 3%, ίσως και να τα καταφέρετε. Μπορεί να έχει ο καθένας σας 10 με 15 βουλευτές και να κάνει το μνηστήρα σε κάποιον από τους 2 που δεν θα βγει αυτοδύναμος (αν και προβλέπω μάλλον αυτοδυναμία για το νικητή). Μπορεί ακόμη και να πάρει ο ένας σας την τρίτη διερευνητική εντολή, αν ξεπεράσει τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ.
Δεν θα 'ναι όμως το ίδιο, με αυτό που θα μπορούσατε, αν ήσασταν μια ενιαία δύναμη με 10 ή 15%, όπου πραγματικά θα χειριζόσασταν την (βέβαιη) τρίτη εντολή με όρους πολιτικής πρότασης και όχι τσόντας.
Ο καθένας σας έχει τα δίκια του και τα επιχειρήματά του.
Και ο ΓΑΠ που πήρε δυσάρεστες αποφάσεις για να μη σταματήσουν να "τρέχουν" μισθοί δημοσίου και συντάξεις.
Και ο Βενιζέλος που βγήκε μπροστά με το PSI όταν δεν έβγαινε το πρώτο μνημόνιο.
Και ο Σταύρος που εκφράζει την επιθυμία, έστω μερικής, ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού.
Έχετε και πολλά, περισσότερα άδικα και μειονεκτήματα κι ο καθένας και τα κόμματά σας, αλλά ποιος δεν έχει;
Μακάρι να σας στηρίξουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Σε σχέση με τον παλιό δικομματισμό (και τους κατά καιρούς αποτυχημένους διάττοντες του "κέντρου") τουλάχιστον τώρα έχουμε περισσότερες επιλογές μεταξύ κομμάτων με σοβαρό ενδεχόμενο εκπροσώπησης. Κάτι είναι κι αυτό.
Εύχομαι όμως την "επόμενη μέρα" να μην αναλωθείτε ΜΟΝΟ στο ποιος - βάσει ποσοστών και άλλων παραγόντων ισχύος - θα είναι ο κυρίαρχος του χώρου, ούτε ΜΟΝΟ στο ποιος θα φθαρεί βάζοντας πλάτη (στη διακυβέρνηση) και ποιος θα γλιτώσει κάνοντας την πάπια (και την ανέξοδη αντιπολίτευση), αλλά ΚΑΙ στο πώς θα συνεννοηθείτε, όπως - μάταια ίσως - συνεχίζω να ελπίζω.
Καταφέρατε να αφήσετε να κάνουν παιχνίδι μια δεξιά του 25% (που θα θεωρεί επιτυχία το να φτάσει ο Σαμαράς στο ποσοστό του Καραμανλή το 2009, το 33%, ιστορικό χαμηλό τότε) και μια αριστερά ομοίως του 25% (εκ των οποίων οι περισσότεροι καινούργιοι ψηφοφόροι της λόγω Τσίπρα και κρίσης).
Αν ήσασταν ενωμένοι θα τους πλησιάζατε. Θα ήσασταν υπολογίσιμος παράγοντας. Αν κατεβάζατε συνεκτικό πρόγραμμα με δυνατά στελέχη - πράγμα θεωρητικά εφικτό - θα υπήρχαν σοβαρές πιθανότητες να σας ψηφίσει ο πολίτης που,
(α) δεν πείθεται από τη σοβαρότητα της συριζαϊκής παιδικής χαράς (ή που φρίττει στο ενδεχόμενο λαϊκού μετώπου με ΚΚΕ-Ανταρσύα), και ταυτόχρονα,
(β) δεν βλέπει καμία δυνατότητα άσκησης αποτελεσματικής πολιτικής από τη Νέα Δημοκρατία (που αν χάσει θα ζήσει πάλι τις γνωστές ιστορίες διεκδίκησης ηγεσίας μεταξύ λαϊκοδεξιών, καραμανλικών και φιλελεύθερων, βαρεθήκαμε πια).
Μπορούσατε να είστε ενωμένοι. Οι διαφορές μεταξύ σας είναι μικρότερες από αυτές που υπάρχουν στο εσωτερικό του Σύριζα ή της ΝΔ.
Τώρα παλεύετε να περάσει ο καθένας σας το 3%, ίσως και να τα καταφέρετε. Μπορεί να έχει ο καθένας σας 10 με 15 βουλευτές και να κάνει το μνηστήρα σε κάποιον από τους 2 που δεν θα βγει αυτοδύναμος (αν και προβλέπω μάλλον αυτοδυναμία για το νικητή). Μπορεί ακόμη και να πάρει ο ένας σας την τρίτη διερευνητική εντολή, αν ξεπεράσει τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ.
Δεν θα 'ναι όμως το ίδιο, με αυτό που θα μπορούσατε, αν ήσασταν μια ενιαία δύναμη με 10 ή 15%, όπου πραγματικά θα χειριζόσασταν την (βέβαιη) τρίτη εντολή με όρους πολιτικής πρότασης και όχι τσόντας.
Ο καθένας σας έχει τα δίκια του και τα επιχειρήματά του.
Και ο ΓΑΠ που πήρε δυσάρεστες αποφάσεις για να μη σταματήσουν να "τρέχουν" μισθοί δημοσίου και συντάξεις.
Και ο Βενιζέλος που βγήκε μπροστά με το PSI όταν δεν έβγαινε το πρώτο μνημόνιο.
Και ο Σταύρος που εκφράζει την επιθυμία, έστω μερικής, ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού.
Έχετε και πολλά, περισσότερα άδικα και μειονεκτήματα κι ο καθένας και τα κόμματά σας, αλλά ποιος δεν έχει;
Μακάρι να σας στηρίξουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Σε σχέση με τον παλιό δικομματισμό (και τους κατά καιρούς αποτυχημένους διάττοντες του "κέντρου") τουλάχιστον τώρα έχουμε περισσότερες επιλογές μεταξύ κομμάτων με σοβαρό ενδεχόμενο εκπροσώπησης. Κάτι είναι κι αυτό.
Εύχομαι όμως την "επόμενη μέρα" να μην αναλωθείτε ΜΟΝΟ στο ποιος - βάσει ποσοστών και άλλων παραγόντων ισχύος - θα είναι ο κυρίαρχος του χώρου, ούτε ΜΟΝΟ στο ποιος θα φθαρεί βάζοντας πλάτη (στη διακυβέρνηση) και ποιος θα γλιτώσει κάνοντας την πάπια (και την ανέξοδη αντιπολίτευση), αλλά ΚΑΙ στο πώς θα συνεννοηθείτε, όπως - μάταια ίσως - συνεχίζω να ελπίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου