22 Ιαν 2015

Εκλογές 2015

Βασική εισαγωγική παρατήρηση: Τις προβλέψεις μην τις χρησιμοποιήσετε για να παίξετε στοίχημα - συνήθως πέφτω έξω. Δεν έχει όμως μόνο προγνωστικά το κείμενο.


Μια πρόβλεψη για την Κυριακή

- Ο ΣύΡιζΑ θα είναι αυτοδύναμος και κοντά στο 35%.
- Η ΝΔ δεν θα φτάσει το (κάποτε) ιστορικό χαμηλό του 33% που την άφησε ο Καραμανλής.
- Θα μπουν άλλα 4 κόμματα στη Βουλή ενώ θα μείνουν οριακά εκτός ο Καμμένος και ο ΓΑΠ.


Η μεγάλη εικόνα

- Ο ΣύΡιζΑ είναι η νέα κεντροαριστερά στο μυαλό των περισσότερων. (Χαρακτηριστικό το κάτωθι γράφημα από την πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO.) Οι υποστηρικτές του κατά κύριο λόγο περιμένουν ένα νέο ΠαΣόΚ. Λίγη εθνική περηφάνεια, λίγο βόλεμα στο Δημόσιο, λίγο πληθωριστικό χρήμα στην αγορά, λίγες ιστορικές αναφορές σε προοδευτικότητα και δημοκρατικά τόξα, λίγο "σοσιαλισμό της Νέας Ιωνίας" (με Ορθοδοξία, "πολυδιάστατη" εξωτερική πολιτική και "ανάδελφο" πατριωτισμό), λίγη αντικαπιταλιστική ρητορεία για τα ατίθασα νιάτα. Στην καλύτερη περίπτωση, και λίγες θεσμικές αλλαγές ή/και συμβολικά χτυπήματα κατά του καπιταλισμού.















- Η ΝΔ ακόμη και με την ήττα μένει όρθια, μόνη αυτή από τον παλιό δικομματισμό. Με αποδυναμωμένους σε σχέση με το 2012 τους ΑνΕλ αλλά και με το "κέντρο" στη γνωστή προβληματική του κατάσταση, έχει πεδίο ανάπτυξης μετεκλογικά, αφού περάσει την αναμενόμενη περίοδο προβληματισμού ως προς την ηγεσία και τον ιδεολογικό προσανατολισμό (προβληματισμό που θα έλθει και θα παρέλθει, όπως η γρίππη).

- Η πλειοψηφία του ΣύΡιζΑ δεν θα είναι άνετη. Η αυτοδυναμία θα είναι οριακή. (Αν διαψευστώ και δεν είναι αυτοδύναμος, θα συνεργαστεί μάλλον με τον Καμμένο, οπότε περίπου το ίδιο θα είναι.) Για πρώτη φορά θα έχουμε κυβέρνηση που θα αντιστοιχεί σε λίγο παραπάνω από το 1/3 της λαϊκής ψήφου. Θεωρητικά όμως θα έχει ορίζοντα 4ετίας μια και δεν μεσολαβούν προεδρικές εκλογές ή άλλες ψηφο-φθόρες αναμετρήσεις μέχρι το Μάιο του 2019 (τοπικές και ευρωπαϊκές εκλογές).

- Με 27% ανεργία και διαρκή οικονομική ύφεση μετά το 2008, η ελληνική κρίση είναι θηριώδης, χειρότερη ίσως και από την αμερικανική μεταξύ 1929 και Πολέμου. Αυτό είναι άρρωστο. Ας μην παραξενευόμαστε που κερδίζει πολιτικά όποιος υπόσχεται "ανάπτυξη διά της απασχόλησης", όπως ο Τσίπρας στη ΔΕΘ 2014 - μετά την οποία, τα ποσοστά του πήραν τον ανήφορο. Κι ας είναι παιδαριώδες* το πρόγραμμα, όπως άλλωστε όλα τα προεκλογικά προγράμματα όσων κέρδισαν εκλογές στο πρόσφατο (αλλά και απώτερο) παρελθόν.  




















*Παιδαριώδες, διότι αν λάβουμε υπόψη και την περίφημη παρουσίαση του Λονδίνου, το οικονομικό επιτελείο του ΣύΡιζΑ έβαλε σε ένα καλάθι όλα τα προϊόντα του (οικονομολογικού) μπαχτσέ. Δηλαδή:
  • Ισοσκελισμένο προϋπολογισμό από τη μια, αλλά ταυτόχρονα ρουσβελτιανό νιου-ντήλ, δηλαδή κεϋνσιανή πολιτική με ελλείμματα για να τονωθεί η ανάπτυξη.
  • Ψηλότερα μεροκάματα, περισσότερες δημόσιες δαπάνες, επαναπροσλήψεις δημοσίου, κρατικοποιήσεις, νομιμοποίηση μεταναστών, με αντιστάθμισμα την "πάταξη διαφθοράς και φοροδιαφυγής" (βεβαίως) και ελαφρύνσεις στα κερατιάτικα των τόκων - μακάρι να έπεφτε η ανεργία με όλα αυτά, αλλά πώς, και με τι ζημιά; 

Η πολύ μεγάλη εικόνα

Ο ΣύΡιζΑ μπορεί να ελιχθεί στην Ευρώπη. Θυμίζω ότι ο Τσίπρας (σε αντίθεση με τους ευρωσκεπτικιστές) είχε σπεύσει να υποστηρίξει το δικαίωμα του Juncker για διεκδίκηση της προεδρίας της Κομισιόν, καθώς η πολιτική του ομάδα είχε πρωτεύσει στις ευρωεκλογές. Αυτό δεν αρκεί για να προδικάσει τη μελλοντική στάση στα θέματα του εθνικού χρέους κ.λπ. - ούτε δίνει στην ευρωπαϊκή Αριστερά ή στην Ελλάδα ειδικό βάρος μεγαλύτερο από αυτό που πραγματικά έχουν. Δείχνει όμως ότι υπάρχει έδαφος για ρεάλ-πολιτίκ (ή kolotoumba όπως τη λένε πλέον και στην Εσπερία).

- Η Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια κινείται απελπιστικά (και) αργά. Η Κομισιόν του Juncker δεν μπορεί να υποσχεθεί παρά μόνο ένα πρόγραμμα επενδύσεων που προβλέπει συντελεστή μόχλευσης 15, δηλαδή "μόλις" 21 δισ. € δημόσιο χρήμα που ελπίζεται ότι θα κινητοποιήσει σύνολο επενδύσεων 315 δισ. €. Virtual money. Τα δε Eurogroup & Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπόκεινται στις γνωστές ισορροπίες μεταξύ εθνικών κρατών και θα τείνουν να αναβάλουν διαρκώς τη λήψη αποφάσεων μέχρι να περάσει ο εκάστοτε επόμενος σκόπελος: εθνικές εκλογές στη Βρετανία και Ισπανία φέτος, σε Γαλλία και Γερμανία το 2017, στην Ιταλία οποτεδήποτε, συν το βρετανικό δημοψήφισμα ενδιαμέσως. Επιπροσθέτως, υπάρχουν και τα απρόβλεπτα διεθνή: Ρωσία-ενεργειακά-νομισματικά-Ισλάμ κ.λπ. Ναι μεν σε ομοσπονδιακό ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ακόμα ανίσχυροι οι ευρωσκεπτικιστές (και θα παραμείνουν, ακόμη κι αν απροκάλυπτα υιοθετήσουν ως κέντρο αναφοράς τη Ρωσία και δη τον Πούτιν, όπως έχει ήδη κάνει η κυρία Λεπέν), ωστόσο χωρίς κάποιες από τις μεγάλες χώρες η Ε.Ε. δεν είναι αρκούντως ενωμένη και έτσι χάνει το βασικό της θεωρητικό πλεονέκτημα, που είναι η δυνατότητα ενός υπερεθνικού οργανισμού να στέκεται καλύτερα απέναντι στο διεθνή ανταγωνισμό.

Αν στο συμβολικό (έστω) επίπεδο η νέα ελληνική κυβέρνηση αποπειραθεί να συντάξει ένα πρόγραμμα για το τι θέλει από την Ε.Ε./Ευρωζώνη, όχι μόνο για το χρέος αλλά και σε άλλα θέματα (π.χ. Σένγκεν, "ενιαίο φορολογικό χώρο") - αντί να το παραλάβει ως όρο από τους δανειστές - θα είναι χρήσιμο και ως contingency (εφεδρεία) απέναντι σε πιθανούς κλυδωνισμούς, που θα είναι εκτός του ελέγχου της (με το συμπάθιο) μικρής μας χώρας.

Το ξέρω ότι θα ήταν καλό να είχαμε τέτοια προγράμματα προεκλογικά, ώστε να τα συγκρίνουμε πριν ψηφίσουμε. Και με ενοχλεί που για μια ακόμη φορά δεν έγινε αυτό. Μπορούμε έστω να τα συζητήσουμε ανοιχτά, μετεκλογικά και με επιχειρήματα; Θα ήταν χρησιμότερο αυτό, από το να αναλωνόμαστε σε ανούσια διλήμματα τύπου "ευρώ ή δραχμή" ή "εντός ή εκτός Ε.Ε.".

Τι θέλω να ξεχάσω από την προεκλογική εκστρατεία (γραμμένο Πέμπτη 22/1)

- Τον παραλογισμό ορισμένων επιχειρημάτων των (νεο- ή κρυφο-) Συριζαίων, τύπου "να στηρίξουμε ΣύΡιζΑ για να δούμε πόσο χάλια είναι" ή "γιατί αποκλείεται να κάνει αυτά που λέει" ή "γιατί θα νικήσει ούτως ή άλλως"
- Την υιοθέτηση αυτών των επιχειρημάτων ακόμη και από συμπολίτες, που οι επαγγελματικές τους δραστηριότητες είναι, δυστυχώς, στοχοποιημένες από τη ρητορική του ΣύΡιζΑ
- Την αποτυχία της ΝΔ (α) να δείξει ενσυναίσθηση απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα των τελευταίων ετών και (β) να φέρει στη συζήτηση άλλα ζητήματα πλην της οικονομίας
- Την απουσία έστω αυτού του ηλίθια σχεδιασμένου debate μεταξύ πολιτικών αρχηγών, που υπήρχε παλιότερα - ακόμη και ως beauty contest είχε την αξία του
- Το χάλι του "κέντρου" (τα είπαμε και νωρίτερα)
- Την ταφόπλακα που όλοι θέλουν να βάλουν σε αναλογικότερο και δικαιότερο εκλογικό σύστημα (αυτό κι αν το έχουμε πει πολλάκις)
- Την υποψία ότι κάποιοι σκέφτονται και δεύτερες εκλογές α-λα 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια: