Μέσα στο 2014 είδαμε επιτέλους σηματοδότηση στην πόλη της Κορίνθου. Επιλέχτηκαν δυο κόμβοι: Κολιάτσου-Απ.Παύλου και Ε.Ανεξαρτησίας-Δαμασκηνού. Σωστό. Ο συνδυασμός φόρτου και πλήθους κυκλοφοριακών εμπλοκών (έχουν 4 σκέλη, σε καθένα τους επιτρέπονται όλες οι στροφές) το δικαιολογεί.
Ευχάριστο είναι που απαγορεύτηκε η στάθμευση στις προσβάσεις. Έως τώρα αυτό τηρείται και μακάρι να συνεχιστεί. Με τον τρόπο αυτό οι πλατύτεροι δρόμοι απέκτησαν μεγαλύτερο ωφέλιμο πλάτος κι έτσι επιτρέπεται η απρόσκοπτη αναμονή στη λωρίδα που έχει κόκκινο ενόσω κινείται αυτή που έχει πράσινο.
Οι περίοδοι επανάληψης ορίστηκαν στα 90 δευτερόλεπτα. Σωστό και αυτό: επιτρέπει άνετη εξυπηρέτηση όλων των κινήσεων, χωρίς (κατά τα φαινόμενα - χρειάζεται μετρήσεις για να επιβεβαιωθεί) να "αδικείται" κάποια φάση. Το καλό με τα φανάρια είναι ότι μπορείς να προσαρμόσεις μελλοντικά τους χρόνους πρασίνου (αυτό προϋποθέτει βέβαια κάποιον που θα τα παρακολουθεί και συντηρεί).
Όλων των κινήσεων; Ναι - πλην πεζών. Ο μη μηχανοκίνητος χρήστης παραμένει ο φτωχός συγγενής. Αν υπάρχει μία αδυναμία στο σχεδιασμό των συγκεκριμένων φαναριών, είναι το ότι δεν εξυπηρετούνται ικανοποιητικά οι διασχίσεις των πεζών. Η ίδια μάλλον εχθρική φιλοσοφία που γνωρίζαμε παλιά από την Αθήνα (και είθισται να αναπαράγεται και στην επαρχία) έχει ακολουθηθεί κι εδώ.
Δηλαδή: Και στους δύο κόμβους, οι διαβάσεις σχηματίζουν Π και όχι τετράγωνο. Με αποτέλεσμα, να υπάρχει μία (κάθε φορά) διάσχιση που πραγματοποιείται με τριπλάσια απόσταση (και ανάλογα μεγαλύτερο χρόνο). Επειδή πρόκειται για κεντρικές διαβάσεις με μεγάλες ροές πεζών - ειδικά στην Κολιάτσου που γειτνιάζει με την πεζοδρομημένη περιοχή - τέτοιες παρακάμψεις είναι όχι απλά απαράδεκτες (από πλευράς καθυστέρησης) αλλά και επικίνδυνες, διότι ο πεζός παροτρύνεται να "παρανομήσει".
Οι "πλούσιες" περίοδοι των 90 δευτερολέπτων είμαι βέβαιος ότι επιτρέπουν μια μικρή αλλά κρίσιμη τροποποίηση του σχεδιασμού, που θα δώσει πλήρη λειτουργικότητα και ασφάλεια στους πεζούς δίχως να επιβαρύνει ουσιαστικά τη μηχανοκίνητη κυκλοφορία. Το πρόβλημα λύνεται χωρίς μεγάλο κόπο ούτε μεγάλη δαπάνη. Οι τεχνικές είναι σχετικά απλές.
Το ταχύτερο δυνατό λοιπόν πρέπει να δρομολογηθεί αυτή η βελτίωση, σε συνδυασμό με τη σχετική φροντίδα (ράμπες) στα κράσπεδα, για κίνηση ΑμεΑ, άλλων πεζών μειωμένης κινητικότητας αλλά και ποδηλάτων. (Με την ευκαιρία, ας αποφασιστεί και η τύχη του, εκτός αρχικού σχεδιασμού, ποδηλατόδρομου στην Εθνικής Ανεξαρτησίας.) Εννοείται, τέλος, ότι και η διαγράμμιση πρέπει να γίνει καλύτερη. Ήδη σε λίγους μήνες αυτή που εφαρμόστηκε ξεθώριασε σημαντικά.
"Too little, too late" ή "ποτέ δεν είναι αργά"; Αισιόδοξα, επιλέγω το δεύτερο, κι ας ήταν η έλλειψη σηματοδοτών από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα φτάνοντας σε αυτή την πόλη το 2007-8. Στην ίδια ανάρτηση είχα γράψει και για την προφανή ανάγκη μιας λεωφορειακής γραμμής ανάμεσα στο κέντρο / παραλία Καλάμια, τον προαστιακό και την Αρχαία Κόρινθο. Χαίρομαι που έξι χρόνια μετά έγινε θέμα στα ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας (δείτε το πρόσφατο άρθρο της Καθημερινής). Μπορώ έτσι να ελπίζω ότι ο επισκέπτης του 2025 θα μπορεί να φτάνει από την Αθήνα ή το λιμάνι της Πάτρας στο ναό του Απόλλωνα χρησιμοποιώντας αμιγώς μέσα μαζικής μεταφοράς κι όχι με μόνη δυνατότητα τα αγαπητά ταξί που σε χρεώνουν διψήφια ή τριψήφια ποσά για να σε πάνε ιδιωτική βόλτα στα αρχαία, όχι μόνο τα μακρινά όπως (strepto)Mycine [sic] αλλά και τα κοντινά που (θα έπρεπε να) είναι μέσα στα πόδια σου, δηλαδή προσβάσιμα - σε λογική τιμή - κι από όσους δεν έχουν αυτοκίνητο...
Ευχάριστο είναι που απαγορεύτηκε η στάθμευση στις προσβάσεις. Έως τώρα αυτό τηρείται και μακάρι να συνεχιστεί. Με τον τρόπο αυτό οι πλατύτεροι δρόμοι απέκτησαν μεγαλύτερο ωφέλιμο πλάτος κι έτσι επιτρέπεται η απρόσκοπτη αναμονή στη λωρίδα που έχει κόκκινο ενόσω κινείται αυτή που έχει πράσινο.
Οι περίοδοι επανάληψης ορίστηκαν στα 90 δευτερόλεπτα. Σωστό και αυτό: επιτρέπει άνετη εξυπηρέτηση όλων των κινήσεων, χωρίς (κατά τα φαινόμενα - χρειάζεται μετρήσεις για να επιβεβαιωθεί) να "αδικείται" κάποια φάση. Το καλό με τα φανάρια είναι ότι μπορείς να προσαρμόσεις μελλοντικά τους χρόνους πρασίνου (αυτό προϋποθέτει βέβαια κάποιον που θα τα παρακολουθεί και συντηρεί).
Όλων των κινήσεων; Ναι - πλην πεζών. Ο μη μηχανοκίνητος χρήστης παραμένει ο φτωχός συγγενής. Αν υπάρχει μία αδυναμία στο σχεδιασμό των συγκεκριμένων φαναριών, είναι το ότι δεν εξυπηρετούνται ικανοποιητικά οι διασχίσεις των πεζών. Η ίδια μάλλον εχθρική φιλοσοφία που γνωρίζαμε παλιά από την Αθήνα (και είθισται να αναπαράγεται και στην επαρχία) έχει ακολουθηθεί κι εδώ.
Δηλαδή: Και στους δύο κόμβους, οι διαβάσεις σχηματίζουν Π και όχι τετράγωνο. Με αποτέλεσμα, να υπάρχει μία (κάθε φορά) διάσχιση που πραγματοποιείται με τριπλάσια απόσταση (και ανάλογα μεγαλύτερο χρόνο). Επειδή πρόκειται για κεντρικές διαβάσεις με μεγάλες ροές πεζών - ειδικά στην Κολιάτσου που γειτνιάζει με την πεζοδρομημένη περιοχή - τέτοιες παρακάμψεις είναι όχι απλά απαράδεκτες (από πλευράς καθυστέρησης) αλλά και επικίνδυνες, διότι ο πεζός παροτρύνεται να "παρανομήσει".
Οι "πλούσιες" περίοδοι των 90 δευτερολέπτων είμαι βέβαιος ότι επιτρέπουν μια μικρή αλλά κρίσιμη τροποποίηση του σχεδιασμού, που θα δώσει πλήρη λειτουργικότητα και ασφάλεια στους πεζούς δίχως να επιβαρύνει ουσιαστικά τη μηχανοκίνητη κυκλοφορία. Το πρόβλημα λύνεται χωρίς μεγάλο κόπο ούτε μεγάλη δαπάνη. Οι τεχνικές είναι σχετικά απλές.
Το ταχύτερο δυνατό λοιπόν πρέπει να δρομολογηθεί αυτή η βελτίωση, σε συνδυασμό με τη σχετική φροντίδα (ράμπες) στα κράσπεδα, για κίνηση ΑμεΑ, άλλων πεζών μειωμένης κινητικότητας αλλά και ποδηλάτων. (Με την ευκαιρία, ας αποφασιστεί και η τύχη του, εκτός αρχικού σχεδιασμού, ποδηλατόδρομου στην Εθνικής Ανεξαρτησίας.) Εννοείται, τέλος, ότι και η διαγράμμιση πρέπει να γίνει καλύτερη. Ήδη σε λίγους μήνες αυτή που εφαρμόστηκε ξεθώριασε σημαντικά.
"Too little, too late" ή "ποτέ δεν είναι αργά"; Αισιόδοξα, επιλέγω το δεύτερο, κι ας ήταν η έλλειψη σηματοδοτών από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα φτάνοντας σε αυτή την πόλη το 2007-8. Στην ίδια ανάρτηση είχα γράψει και για την προφανή ανάγκη μιας λεωφορειακής γραμμής ανάμεσα στο κέντρο / παραλία Καλάμια, τον προαστιακό και την Αρχαία Κόρινθο. Χαίρομαι που έξι χρόνια μετά έγινε θέμα στα ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας (δείτε το πρόσφατο άρθρο της Καθημερινής). Μπορώ έτσι να ελπίζω ότι ο επισκέπτης του 2025 θα μπορεί να φτάνει από την Αθήνα ή το λιμάνι της Πάτρας στο ναό του Απόλλωνα χρησιμοποιώντας αμιγώς μέσα μαζικής μεταφοράς κι όχι με μόνη δυνατότητα τα αγαπητά ταξί που σε χρεώνουν διψήφια ή τριψήφια ποσά για να σε πάνε ιδιωτική βόλτα στα αρχαία, όχι μόνο τα μακρινά όπως (strepto)Mycine [sic] αλλά και τα κοντινά που (θα έπρεπε να) είναι μέσα στα πόδια σου, δηλαδή προσβάσιμα - σε λογική τιμή - κι από όσους δεν έχουν αυτοκίνητο...
