26 Νοε 2010

Φράουλες, αίμα και Τζουγκασβίλι

Όλο και περισσότεροι γίνονται ανάμεσά μας αυτοί που δεν θέλουν να ακούσουν.

Διάφοροι ξενόφοβοι δεν θέλουν να ακούσουν τίποτε για ένταξη, διαχωρισμό ήρας από στάρι, έλεγχο, προσπάθεια, ισότιμο ανθρωπισμό. Θέλουν μόνο αίμα. Και φτηνές φράουλες, απ' αυτές που παράγονται με τη δουλειά των κατά τα άλλα επικίνδυνων τύπων που θα μας εξισλαμίσουν.

Διάφοροι κρατιστές δεν θέλουν να ακούσουν τίποτε για εξορθολογισμό, σπάσιμο ταμπού, κατάργηση εξωφρενικών προνομίων. Φουσκώνουν τις απώλειες εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων και λένε ότι έχουν χάσει περίπου 50% (!), ενώ ισχυρίζονται ότι το κράτος μας έχει περιθώρια για να γίνει ακόμη μεγαλύτερο, έως και γενναιόδωρο.

Γύρω στο '90 που ξηλώνονταν κάποιες κουρτίνες, τους πρώτους θα τους λέγαμε Φασισταριά και τους δεύτερους Σταλινικούς. Τώρα δεν τολμάμε. Γιατί; Δώσαμε τόσο χώρο στα άκρα και στις ακρότητες που τα κάναμε mainstream; Έδωσε τόσο κακό όνομα ο Καραμανλής στο μεσαίο χώρο και στο "δε συνεργαζόμαστε με τα άκρα"; Τα έκανε μπάχαλο η σύμπλευση Γιωργάκη με ΛΑ.Ο.Σ.; Μήπως δεν είναι αυτοί Φασισταριά και Σταλινικοί αλλά απλά εμείς οι άλλοι (hoi polloi?) είμαστε Μαμούχαλοι, Δειλοί, Μοιραίοι και Άβουλοι (αντάμα);

Πείτε μου, βρε παιδιά, τι στο καλό συμβαίνει εδώ πέρα;

Δεν υπάρχουν σχόλια: