8 Ιουν 2010

Σιγά μην είναι κι ο Γιεκινί

Με τι διάθεση να υποστηρίξουμε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του δημοφιλέστερου (πανελλήνια και παγκόσμια) αθλήματος στην προσπάθεια που αρχίζει το Σάββατο 12/6 στη Νότια Αφρική;

Σαν να μην έφτανε η ευρωπαϊκή κρίση δημοσίου χρέους (και η ελληνική ανασφάλεια για κάθε τι οικονομικό), το "εσωτερικό μέτωπο" - η κατάσταση του οποίου θεωρείται καθοριστική για την έκβαση αναμετρήσεων σε πολεμικά πεδία ή αλλού - πλήττεται και από το χάλι αυτού που θεωρείται "αθλητισμός".

Πολλές οι αρνητικές παραστάσεις: Τα μπασκετικά πλέι-οφ που διακόπηκαν λόγω επεισοδίων. Η είδηση της σύλληψης άλλοτε κραταιού προέδρου ομάδας στη Λιβύη (που δεν είναι "ασφαλής" όταν εκκρεμεί σε βάρος σου διεθνές ένταλμα σύλληψης). Η λαϊκή εντολή ως κολυμβήθρα αναβάπτισης για πολιτικούς που έγιναν ήρωες "βολεύοντας" αθλητικά σωματεία. Τα κατεβασμένα βρακιά κρατικών λειτουργών που σε πανομοιότυπα αιτήματα οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και ποδοσφαιρικών συλλόγων μαντέψτε ποιους σπεύδουν να εξυπηρετήσουν. Για να μην πει κανείς για τη φούσκα της ντόπας, που τώρα πια μας τελείωσε, με αποτέλεσμα οι συμμετοχές στα γκραν πρι του στίβου να μην έχουν πια (όπως και παλιότερα) ούτε για δείγμα έλληνα.

Ωστόσο, ακόμη κι αν μας περιτριγυρίζουν όλα αυτά τα νοσηρά, νομίζω ότι οφείλουμε να υποστηρίξουμε την Ελλάδα στο "Μουντιάλ" του 2010 με όλη την καρδιά μας, όχι από υποχρέωση αλλά για δύο κυρίως λόγους:
ΠΡΩΤΟΝ: Για να μειώσουμε την πιθανότητα να πραγματοποιήσει ο Ντιέγκο την απειλή του. Ποιος θέλει να τον δει γυμνό; Και ντυμένος ακόμη, δεν αντέχεται (βλ. φωτό). Ας μην του δώσουμε αμαχητί τους τρεις πόντους.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Για να τιμήσουμε αυτούς (προπονητή και κορμό παικτών - ελάχιστη η ανανέωση, συνταγή αποτυχίας αυτό, αλλά τέλος πάντων) που το 2004 με σκληρή δουλειά και λίγη τύχη κατάφεραν τον απίθανο άθλο που γράφτηκε και δεν ξεγράφει (δεν θα επαναληφθεί, αλλά τι μ' αυτό;)

Ας παίξουν λοιπόν κατενάτσιο χωρίς αναστολές τα καμάρια μας, για να σώσουν "οτιδήποτε αν σώζεται". Ήδη από γάλλο "χιουμορίστα" άκουσα ότι θα παίξουμε με το σύστημα "2-2-1" (διότι δεν έχουμε λεφτά για να κατεβάσουμε περισσότερους παίχτες, χο-χο). Ας μην επαναληφθεί τουλάχιστον το "4-4-2" (δηλ. 4 γκολ από Αργεντινή, 4 από Βουλγαρία και 2 από Νιγηρία) που ζήσαμε το 1994. Οι 2 στους 3 αντιπάλους είναι οι ίδιοι με τότε, αν μας λέει κάτι η ρήση για επανάληψη της ιστορίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: