ΟΚ το καταλάβαμε. Έρχεται κρίση. Πολλοί από μας προσαρμόζουμε τη συμπεριφορά μας ακόμη κι αν δεν έχουμε ακόμη νιώσει το "άγγιγμα". Δεν έχουμε χάσει τη δουλειά μας, πληρωνόμαστε στην ώρα μας, οι τιμές κάποιων αγαθών πέφτουν κι όμως αγοράζουμε λιγότερο διότι φοβόμαστε το αύριο. Και αγοράζοντας λιγότερο, όλοι εμείς, φέρνουμε κοντύτερα αυτό το ζοφερό αύριο - κάποιων ο τζίρος μειώνεται, κάποιων άλλων τα έσοδα σημειώνουν καθυστέρηση, ακόμη και τα έσοδα του κράτους μειώνονται μια και πέφτει η φορολογούμενη κατανάλωση. Κάποιος να ξαναβάλει το τζίνι του πανικού στο μπουκάλι, παρακαλώ!
Η πραγματική κρίση υπάρχει, μόνο που στην Ελλάδα είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Από τον καιρό που, αντί να παράγουμε, επενδύαμε σε Ολυμπιάδες, χωνόμασταν στο Δημόσιο και μασάγαμε κοινοτικό χρήμα. Τώρα όλοι λένε να δοθεί ρευστότητα, που στο τέλος πάλι σε φόρους θα πληρωθεί (και πληθωρισμό θα γεννήσει). Για βραχυπρόθεσμα δεν διαφωνεί κανείς, αλλά η παραγωγικότητα πότε θα τονωθεί; Σε ποιους άξονες οικονομικής δραστηριότητας; Μόνο στον τουρισμό τελικά θα προσβλέπουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου