Με αυτά που βλέπω πείθομαι όλο και περισσότερο ότι τα στελέχη του προαστιακού πρέπει να έχουν έναν πολύ άχαρο ρόλο. Το πιθανότερο καλούνται από τη διοίκησή τους να βγάλουν κέρδη φέτος, ει δυνατόν και σήμερα, όπως συμβαίνει και με πληθώρα νεοελληνικών "επενδύσεων" που βιάζονται να αποσβέσουν στο ένα έτος. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι, με τις κατά καιρούς κοντόφθαλμες "αναδιαρθρώσεις", τα δρομολόγια του μεταφορικού αυτού μέσου γίνονται όλο και χειρότερα. Ναι μεν ο χρόνος για Αθήνα και Πειραιά μειώθηκε κατά μισή περίπου ώρα, που και πάλι είναι 50% πάνω από αυτόν που χρειάζεσαι με το ΙΧ, αλλά για να πάει στο αεροδρόμιο (ή στην Κηφισίας) ο προερχόμενος από δυτική Αθήνα, Ελευσίνα, Μέγαρα ή Πελοπόννησο πρέπει να αλλάξει δύο (!) φορές τραίνο. Μία στα Άνω Λιόσια και μία στη Νερατζιώτισσα. Κι ας αφήσουμε στην άκρη το χιλιοειπωμένο, ότι η ωριαία συχνότητα σημαίνει μέσο χρόνο αναμονής 30 λεπτά. Ναι, αν ξέρεις τις ώρες των δρομολογίων μπορείς να "προγραμματίσεις" - αλλά με τόσες "αναδιαρθρώσεις" πολλοί εξ ημών έχουμε χάσει τα πασχάλια και δεν θυμόμαστε πια.
Το μόνο που μας σώζει είναι ότι ακόμη ο προαστιακός δεν είναι τόσο χρήσιμος. Ο λαός μένει στο λεκανοπέδιο και εργάζεται εκτός (στις Ελευσίνες, τα Κρυονέρια και τα Μαρκόπουλα). Η πρωινή αιχμή, σε πείσμα κάθε συγκοινωνιολογικής ορθοδοξίας (this is Greece!), έχει φορά από μέσα προς τα έξω. Σε λίγα χρόνια αυτό ίσως αλλάξει. Ένα δείγμα είναι οι καλοκαιρινές Δευτέρες. Οι κάτοικοι των εξοχικών που μπαίνουν στην πόλη για να δουλέψουν (ψωνίσουν κ.λπ.) δημιουργούν συμφόρηση και στην "προς τα μέσα" κατεύθυνση. Εκεί και τότε (όταν δηλαδή η "έξω Αθήνα" θα έχει ικανό αριθμό κατοίκων) ο προαστιακός εκ των πραγμάτων θα πρέπει να γίνει αυτό που λέει το όνομά του. Μέχρι τότε, υπομονή - ας συνεχίσουμε την κατανάλωση καυσίμου και την έκλυση CO2.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου