Ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχω για τον Συνασπισμό/ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γενικότερα και τον Αλέξη Τσίπρα ειδικότερα, δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι το ενδεχόμενο ανάδειξης 33χρονου στην ηγεσία κοινοβουλευτικά εκπροσωπούμενου κόμματος είναι μια εξέλιξη που έχει τη σημασία της. Το προηγούμενο ρεκόρ νεότητας κατείχε ο Κώστας Καραμανλής (στα 41 του ανέλαβε τα ηνία της Ν.Δ.), ενώ την αρχή είχε κάνει το 1993 ο Αντώνης Σαμαράς που στα 42 του ίδρυσε και έβαλε στη Βουλή την ΠΟΛ.ΑΝ. Στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα οι σαραντάρηδες αρχηγοί αποτελούσαν εξαιρέσεις αλλά οι 30άρηδες ήταν ανύπαρκτο είδος. Αυτό, σε χτυπητή αντίθεση με χώρες όπως οι βαλκανικές και πρώην ανατολικές, όπου η χρεωκοπία της παλιάς πολιτικής τάξης έβγαλε στο προσκήνιο "αμούστακα παιδιά", από τα οποία εγώ για κάποιον λόγο θυμάμαι τον εκ Κορυτσάς ορμώμενο Παντελή Μάικο (πρωθυπουργός thirtysomething) καθώς και διάφορους γενειοφόρους Φυρομιανούς. Ο Τσίπρας, αν όπως όλα δείχνουν κερδίσει τον Κουβέλη, θα είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που θα είναι νεώτερος από εμένα. Σ' αυτήν την περίπτωση, καλό του κουράγιο. Δεν ξέρω πώς νιώθει ένας πρώην κνίτης που από τα 16 του (ή και νωρίτερα) ασχολείται με την πολιτική. Δεν ξέρω δηλαδή αν αυτά τα "ένσημα" του δίνουν την ωριμότητα και σταθερότητα που εγώ, ακόμη και αν μου άρεσε η πολιτική, σίγουρα δεν θα είχα στα 33 μου και αμφιβάλλω αν έχω και σήμερα που είμαι 39. Θα δείξει.
Εύχομαι Καλά Χριστούγεννα και ένα δημιουργικό 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου